Fortune Part II

Ik opende mijn ogen en sprong mijn bed uit. De computer aan en ging naar de pagina van Facebook. De volgende tekst staarde mij weer ongeduldig aan: 'magic fortune cookies, come back daily for a new fortune cookie.' Ik realiseerde mij dat dit het begin van een dagelijkse routine aan het worden was, een verslaving in spe. Ik bouwde de spanning op door eerst nog even thee te zetten en te douchen. Tijd om mezelf aan te kleden gaf ik me niet.
Ik ging weer half naakt zitten voor mijn laptop en pakte virtueel een Magic Fortune Cookie uit. Net zo makkelijk als gister.

Julie opened a fortune cookie and her fortune was: "Advancement will come with hard work."

Hier moest ik even over na denken. Ik was aan het studeren, of in ieder geval ik deed een poging tot. Concentratie is nooit mijn sterkste punt geweest, maar ik wilde dat tentamen wél halen. Dus ik kwam tot de conclusie dat dit wederom klopte als een bus. Het zal uiteindelijk wel een hoge mate van self fullfilling hebben, maar dat negeerde ik. Het was gewoon zo! Ik hoefde geen moment te twijfelen en klikte op 'publiceren'. En voelde mij weer goed.
Het begon te lijken op een soort zelf therapie, een hele goedkope en waarschijnlijk een van hele slechte kwaliteit, met een kortstondig resultaat. Maargoed kortstondig geluk is ook geluk dacht ik!

Dit was mijn fortune voor vandaag en ik besloot mij ernaar te gedragen. Ik hulde mijn lichaam in kleding en ging studeren, hard studeren.

Morgen weer.

Fortune

Ik kijk naar buiten en het regent, zoals elke dag deze week. Het lijkt er ook op alsof de dagen geen dagen zijn, maar verlengde avondschemeringen. Ik probeer maar te studeren.
Terwijl ik mij op mijn studie probeer te focussen, wat in de vroege ochtend beter lukt dan op welk ander tijdstip dan ook, open ik toch facebook. Het stemmetje wat zei: 'laat je niet verleiden, laat je niet verleiden, probeer je nou een een keer langer dan 10 minuten te concentreren, je kan het best dus laat je nou eens een keer NIET verleiden', was niet dominant genoeg. En voor ik het wist staarde de startpagina van facebook mij op een zielige manier aan. Ik staarde terug en wat mij gelijk opviel was te tekst: "Julie, do you want to know your fortune? Open a fortune cookie." Ach waarom niet ik zou best mijn fortune willen weten, zeker op dit moment. Even twijfelde ik: 'doe ik hieraan mee? Ja, ik doe hieraan mee.' Ik deed het, ik opende virtueel een fortune cookie. (Ik moet zeggen dat dit makkelijker is dan wanneer je een echt fortune cookie moet openen.) De computer vroeg nog of ik mijn fortune echt wilde publiceren en ik dacht JA, waarom niet. Dus klikte op 'publiceren', waardoor vervolgens de volgende tekst mij overtuigend aanstaarde op mijn beeldscherm: Julie opened a fortune cookie and her fortune was: "Your judgement is a little off at this time... rely on friends." Nu was ik op het punt dat ik mezelf de vraag moest stellen of ik dit zou moeten geloven? Ik analyseerde mijn situatie, de status van mijn 'zijn' en ik kwam tot de conclusie dat ik hier vandaag in zou geloven. Het zou me helpen. Ik dacht hier nog even over na en besloot het in de praktijk te brengen. Ik belde een vriend en het hielp, daarna belde ik nog een vriend en het hielp nog meer. Het werkte verslavend. Ik belde nog een vriend, maar die nam niet op. Jammer, die belt mij wel terug. Dat hoopte ik tenminste, omdat al deze goede adviezen en luisterende oren mij anders wel heel veel geld zouden kosten. Maar andere kant, geld maakt niet gelukkig.
Mijn gedachten waren steeds meer geordend en mijn 'zijn' werd ook weer duidelijk.
Gelukkig heb ik mij laten verleiden. Fijn.

Morgen open ik weer een fortune cookie!

Schrijven

Schrijven. Dat is iets wat ik lang niet heb gedaan. Ik realiseer het mij elke keer en toch gebeurt het niet. Heeft het geen prioriteit? Ja, dat heeft het wel! Waarom is het dan de laatste tijd niet gebeurd? Omdat het gewoon te druk was, te druk met andere dingen die ook prioriteit hadden, net zo veel als schrijven. Alleen het verschil was dat deze andere dingen een deadline hadden en schrijven in deze vorm niet. Lezen überhaupt mensen mijn blog wel? Je maakt dan een automatische keuze, die niet vaak bevredigend is.
Terwijl ik aan schrijven dacht en het niet deed heb ik mij vaak afgevraagd wat ik dan moet schrijven. Het komt en gaat. Het kan niet zomaar, de letters moeten vloeiend uit je pen komen doordat je inspiratie hebt en een onderwerp waarover je écht wilt schrijven. De laatste tijd is dat ook niet gebeurd, het kwam niet; het was even gegaan, weggegaan. Een block, een writersblock? Doordat er andere dingen mijn hoofd overgoten, was er geen plaats voor.

Maar dan nu toch, terwijl ik schoon schip maak, mijn gedachten probeer te ordenen en mijn leven probeer te maken zoals het beste bij mij past (waarbij je je vaak afvraagt wat nou echt het beste bij je past en wie je überhaupt zelf bent), moet ik hieraan denken: een gedicht, een van mijn lievelings, geschreven op een kaartje van Sas aan mij, mijn verjaardagskaart. Het is ook haar lievelings gedicht.


Wat is geluk

Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,

ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het

en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en

omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en dit ons herinnert.