Schrijven

Schrijven. Dat is iets wat ik lang niet heb gedaan. Ik realiseer het mij elke keer en toch gebeurt het niet. Heeft het geen prioriteit? Ja, dat heeft het wel! Waarom is het dan de laatste tijd niet gebeurd? Omdat het gewoon te druk was, te druk met andere dingen die ook prioriteit hadden, net zo veel als schrijven. Alleen het verschil was dat deze andere dingen een deadline hadden en schrijven in deze vorm niet. Lezen überhaupt mensen mijn blog wel? Je maakt dan een automatische keuze, die niet vaak bevredigend is.
Terwijl ik aan schrijven dacht en het niet deed heb ik mij vaak afgevraagd wat ik dan moet schrijven. Het komt en gaat. Het kan niet zomaar, de letters moeten vloeiend uit je pen komen doordat je inspiratie hebt en een onderwerp waarover je écht wilt schrijven. De laatste tijd is dat ook niet gebeurd, het kwam niet; het was even gegaan, weggegaan. Een block, een writersblock? Doordat er andere dingen mijn hoofd overgoten, was er geen plaats voor.

Maar dan nu toch, terwijl ik schoon schip maak, mijn gedachten probeer te ordenen en mijn leven probeer te maken zoals het beste bij mij past (waarbij je je vaak afvraagt wat nou echt het beste bij je past en wie je überhaupt zelf bent), moet ik hieraan denken: een gedicht, een van mijn lievelings, geschreven op een kaartje van Sas aan mij, mijn verjaardagskaart. Het is ook haar lievelings gedicht.


Wat is geluk

Omdat het geluk een herinnering is
bestaat het geluk omdat tevens
het omgekeerde het geval is,

ik bedoel dit: omdat het geluk ons
herinnert aan het geluk achtervolgt het
ons en daarom ontvluchten wij het

en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
het geluk zoeken omdat het zich
verbergt in onze herinnering en

omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
ons herinneren en dit ons herinnert.