Rokjesdag

7.30, de wekker. Ik stond op, schoof in mijn badjas en deed een gordijn open, de ander liet ik dicht. Ik stond voor het raam en staarde de grauwheid van deze ochtend in. Ik zag dat het geregend had.
Na 10 minuten schrok ik op van mijn wekker die ik op snooze had gezet. Ik nam afscheid van het raam, zette de tv aan, pakte een kop thee en sprong onder de douche.
Half afgedroogd stond ik voor mijn te kleine kleidingkast. Op deze plek begon ik elke dag weer met de vraag: 'wat zal ik vandaag eens aantrekken?' Het eindeloze verkleedritueel kon weer beginnen, of toch niet?
Uit de tv galmde de aankondiging van AT5 dat Martin Bril vandaag precies 1 jaar dood was en dat het dus daarom vandaag rokjesdag was.
'Het kan vandaag helemaal geen rokjesdag zijn. Het is te koud, het heeft geregend en de zon is al helemaal nergens te bekennen. Volgens Martin B. was rokjesdag toch die ene dag in het voorjaar dat alle vrouwen bij toverslag ineens een rok dragen, met daaronder blote benen?', mompelde ik onverstaandbaar tegen mijzelf. Maargoed toch besloot ik, weer of geen weer, Martin B. te eren. De kledingkeuze was vandaag dus snel gemaakt: een rokje moest het zijn. Ook hoefde ik niet te twijfelen over het soort panty die ik aan zou trekken, want het moesten blote benen zijn. Blote witte melkflessen wel te verstaan! Simpel t-shirt erop, vest eroverheen, laarzen aan en klaar!
Met dank aan Martin B. was dit ritueel deze ochtend niet eindeloos, maar van (zeer verassend) korte duur. Hierdoor had ik zelfs tijd over om aan mijn tafel te ontbijten in plaats van op de fiets.

Toch met enige haast ging ik mijn deur uit, wat ook elke ochtend een terugkerend fenomeen is. Je denkt altijd dat je meer tijd hebt, dan dat je werkelijk hebt.
Ik sprong ongemakkelijk op mijn fiets en moest moeite doen om mijn benen bijelkaar te houden zodat ik mijn medemens niet zou belasten met het beeld van mijn te grote verwassen onderbroek. Met de vers geschoren witte melkflessen bezaaid met kippenvel trapte ik de grauwe dag in.

Iedereen elke dag plezier

Ik had nooit gedacht dat ik ook actief zou worden op LinkedIn. En ja het is toch gebeurd. Ik ben zelfs lid geworden van een aantal forums/groepen, waaronder 'Iedereen elke dag plezier'. Hierop schrijf ik zo nu en dan iets of antwoord ik op onderwerpen ingebracht door iemand anders.
Want uiteindelijk is het ook het belangrijkst dat iedereen elke dag plezier heeft/maakt. Het is zelfs gezond! Veel mensen zijn zo serieus en gefocused de weg aan het bewandelen - op een te fanatieke nordic walking tempo - die ze op een bepaald moment voor zichzelf hebben uitgestippeld dat ze geen zijweg of tussenstop durven nemen, omdat ze dan verdwalen. Maar durf af en toe te verdwalen, kijk om je heen en heb plezier. Het leven is leuker en verrassender dan je soms misschien denkt!

Zorgt te 'hard' iets willen of proberen voor juist een averechts effect?

Bewust en aandachtig leven is de weg die de boeddhisten kiezen. Hieraan heb ik vorige week tijdens mijn eerste les in ZenZijn even mogen proeven. Het smaakte goed en het smaakte naar meer.
Na minuten lang op mijn kussentje met mijn ogen dicht te hebben zitten zwijgen om zo bewust en aandachtig de geest dichter bij het lichaam te brengen was ik meer in het 'Nu' dan ooit tevoren. Want per slot van rekening is het 'Nu' het enige wat we hebben en zeker weten.
Onze Zenmeester gaf ons niet alleen een bepaalde onwennige rust mee naar huis, maar ook een wijze les: 'Te hard iets willen of proberen, zorgt juist dat het niet lukt. Zoek de middenweg.'
Terwijl ik heel aandachtig het trappen op mijn fiets probeerde te volgen en de echte kleuren van de bomen in het Vondelpark in mij opnam, dacht ik hierover na. Een eenduidige conclusie kan ik niet geven, omdat ik vind dat het leven niet zwart-wit is. Maar ik denk wel dat het een goed uitgangspunt is om dingen aan te pakken. Uit ervaring kan ik zeggen dat te graag iets willen of proberen, zorgt dat je zo (te) krampachtig ergens mee bezig bent dat je alleen nog maar op dat 'ene ding' gefocused bent en de rest om je heen niet meer ziet en uiteindelijk als het niet lukt heel erg teleurgesteld bent en denkt dat de wereld even instort op dat moment en vergeet dat er méér is.

Hoe kan je optimaal ZICHTBAAR zijn?

Zoals elke ochtend, dus ook deze ochtend, schuif ik met een kop thee voor mijn laptop en open als eerst mijn mail. Mijn oog viel op het mailtje met de afzender 'Iedereen elke dag plezier'. 'Wat of wie kon dat zijn?', vroeg ik me af.
Mijn (te) nieuwsgierige persoonlijkheid stak weer de kop op en ik klikte op de link in het mailtje. Zo werd ik direct geleid naar de 'iedereen-elke-dag-plezier-website'. Nu viel het kwartje; ik was hier vorige week in half bewustzijn (via mijn LinkedIn account) lid van geworden.
Ik scande de site om te kijken waar ik mee te maken had en stuitte op verschillende leuke en/of interessante dingen, zoals 'ben je blij met je achternaam?', 'wat is jouw spreuk van de dag?', 'Alcohol en obesitas dodelijker dan kanker', etc etc. Mijn ogen bleven hangen op de vraag van een communicatie-en netwerktrainer,authenticiteitscoach,inspirator,motivational speaker,business consultant en connector: 'Hoe kan je optimaal ZICHTBAAR zijn?'
Ik wilde hier op te reageren, want ik vond er wel wat van. Wat ik er precies van vond, wist ik nog niet en besloot daarom mijn gedachten te structuren en te formuleren onder een (te hete) douche van 20 minuten.

Rood en dampend nam ik weer plaats achter het scherm en staarde naar het lege vakje waar mijn 'comment' in moest komen te staan. Ik begon te typen en dit was het resultaat:

'Door jezelf te zijn, te doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent. Dan val je vanzelf op zonder moeite te doen. Hier is echter wel zelfkennis voor nodig, maar op dat punt kan iedereen komen die ervoor open staat om zichzelf te leren kennen en vanuit daar zichzelf te ontwikkelen naar een completer mens: je(echte)zelf. Dan ben je zichtbaar voor zowel jezelf als anderen.'


Ik klikte op 'add comment'.

Daar stond zwart wit wat ik vond.
Terwijl ik nog even naar mijn comment zat te staren kwam er een andere vraag in mij op:
'Hoe kan je optimaal ONZICHTBAAR zijn?'

Met deze vraag en een boterham met pindakaas begon ik mijn dag.

Binnenkort zal ik hierop terugkomen.

Zomaar een regenachtige dag. April.

Ik heb het koud, maar weiger op een of andere manier de verwarming aan te zetten. Ik zet een kop groene thee en met mijn haren nog nat en mijn badjas aan ga ik achter mijn computer zitten. Het regent buiten. Het is april.
Nadat ik mijn mail en neurotisch mijn facebook pagina heb bekeken, besluit ik maar eens virtueel een fortune cookie te trekken: 'Creating an abundant life is your birthright. 21 38 46 54 58 02'. Hier besluit ik even over na te denken, en waarom staat daar een telefoonnummer achter, om te vragen (en heel veel geld te betalen) voor een uitgebreidere fortune voorspelling? Niet veel later besluit ik ook om mij aan mijn andere verslaving toe te geven: mijn daghoroscoop. Gelukkig vandaag wat positiever dan de laatste week, dat is aardig van degene die zich astroloog noemt en die de meest interessante voorspellingen waarschijnlijk onder invloed gisteravond allemaal uit zijn/haar duim heeft gezogen.
Mijn kop thee is op, zet het water weer aan voor een nieuwe, besmeer de net getoaste boterham met honing en strijk weer achter mijn computer neer. Het regent nog steeds, harder. Hier word ik niet vrolijker van en besluit vandaag verliefd te zijn. Op wie of wat doet er niet toe, maar gewoon omdat het een fijn gevoel geeft. En het lukt aardig.
Ik kleed mij aan, pak mijn spullen en fiets, door de regen, verliefd op alles, niets en meer dan ooit, naar de persoon die op mij wacht om te eten, te drinken en te dansen totdat de zon weer gaat schijnen.