Een meisje met de mooie jurk

Terwijl ik ver weg de zee op kijk en naar het geluid van de golven luister, droom ik weg, heel ver weg. Op de achtergrond hoor ik geruis van pratende mensen en spelende kinderen.

Abrupt word ik uit deze ontspannen sfeer gehaald.

'Wat doe jij?'

Ik kijk omhoog en zie het blondharige hoofd van een meisje van vijf boven mij hangen.

'Ik ben een beetje aan het slapen', antwoord ik.
'Waarom?', vraagt het meisje.
'Omdat ik een beetje moe ben', zeg ik.
'Waarom', vraagt ze weer en wacht mijn antwoord niet af.
'Kijk, ik heb een mooie jurk aan', zegt ze.
'Heel mooi, net een prinses', antwoord ik zeer serieus.
'En wat heb je aan?', vraagt ze.
'Nou een bikini heet dat, een soort zwempak', zeg ik.
'En wat heb je verder aan?', vraagt ze.
'Een spijkerbroek en een wit shirt', antwoord ik en wijs ze aan.
'Wel echt lelijk, ik heb tenminste een mooie jurk, heb jij wel jurken', zegt ze.

Met een meisje van vijf ga ik niet in discussie, dus ik negeer haar mening over mijn kleding, die ik zelf wel mooi vind en antwoord: 'ik heb heel veel jurken.'

'Wat voor dan, welke kleuren?', vraagt ze.
'Een rode, zwarte, blauwe en nog een zwarte', antwoord ik.
'Ook best wel lelijk, mijn jurk is tenminste mooi', zegt ze terwijl ze aan haar jurk trekt en een rondje draait.

Haar jurk is overigens geen jurk maar een witte omslagdoek van haar moeder die om haar kleine lichaam gedrapeerd is.
Maargoed ook dit negeer ik weer en antwoord: 'Inderdaad, jouw jurk is de mooiste.'

Stil was het. Het meisje staarde mij aan en wiebelde wat heen en weer, maar er kwam geen nieuwe vraag. Het goede moment om mijn ogen weer te sluiten.

'Heb jij ook zon in je huis'?

Ik doe mijn ogen open en weer zie ik het blonde hoofd van het meisje vragend boven mij hangen.

'Ja, ik heb ook zon in mijn huis, als de zon tenminste schijnt, want als het regent dan is er geen zon en ook niet in jouw huis', antwoord ik.
'Echt niet, als ik zon in mijn huis heb, heb jij dat niet in jouw huis, want er is maar een zon en die kan niet in jouwes en mijnes tegelijk schijnen, dus', antwoord ze.
'Nee, er is maar een zon en die schijnt op iedereen en als het nacht is schijnt de zon niet maar wel op alle mensen aan de andere kant van de wereld', antwoord ik als een juf.
'Niet waar, jouw huis is toch lelijk, dus jij hebt geen zon', antwoord ze weer.

Stilte....

Gelukkig word ik gered door het bellen van mijn telefoon. Ik moet weg.
Ik doe mijn lelijke spijkerbroek aan, ga naar mijn lelijke huis waar nooit de zon schijnt en laat het meisje met haar mooie jurk achter op het strand.