Paris, je t'aime

We liggen in bed en luisteren naar de regen die via de hoge ramen en de groene bladeren op de tegels van de binnenplaats valt.

Ik onderbreek de stilte.

'Het is onze, douze, treize, quatorze, quinze, seize ...'

'Oja!'

'Die Fransen doen echt moeilijk eigenlijk, wij trouwens ook!'

'In Japan zeggen ze gewoon; tien-een en dat is dan elf, tien-twee enzo..'

Nu wisten we iets wat we dagen niet wisten, eindelijk!

We vielen in slaap en de regen bleef wakker, St. Germain des Pres.