zondag 2 mei 2010

Interessant, strand


Doodmoe waren we en besloten om ons deze dag innig te laten omhelzen door de zon. In de auto naar mijn tweede thuis: Wijk aan Zee. We drapeerden ons zo comfortabel mogelijk in de richting van de zon en sloten onze ogen. Even niet praten. Het opladen kon beginnen. Al snel merkten we dat we niet de enigen waren die in een innige omhelzing waren met de zon. Steeds meer mensen drapeerden zich om ons heen. Alleen het verschil was dat zij niet besloten om hun ogen te sluiten en in alle rust te genieten. Nee, zij besloten om eens 'bij te kletsen' en te praten over de 'belangrijkere' dingen in het leven.

'He, nou ik had je helemaal niet gezien, maar leuk dat ik je nu toch zie.'
'Bert, dit is Linda die na haar heupoperatie ook nog trombose kreeg.'
'Hoe is het met je kunst, Linda?' 'Je maakt toch kunst van hout wat je op het strand vindt?'
'Ja, gaat heel goed, we hebben nu ook een website.'
'Heel leuk, je moest je natuurlijk wel bezig houden terwijl je stil moest zitten na je operatie.'
'Ja, mijn leven is inderdaad totaal veranderd.'
'En ik zie dat je nu ook weer wat hout hebt gevonden?' 'Lekker bezig hoor Lin.' 'Wat maak je er eigenllijk van?'
'Ja van alles, alleen soms is de inspiratie weg.'
'Dat is vervelend.' 'Heb een tip voor je Lin: gewoon als je 's avonds koffie drinkt met Ron, moet je gewoon een stuk hout of een paar stukken, voor jullie neerleggen en er naar kijken. Dan heb je het erover en dan komt de inspiratie vanzelf.'
'Daar heb ik nog niet aan gedacht, bedankt.'
'Over trombose gesproken, je gelooft het nooit Lin, een zoon van een vrouwtje die ik ken die had dat ook na een hele kleine ingreep.'
'O, vertel.'
'Wil je het echt weten?'
'Ja.'
'Nou daar komt het: hij liet zich dus helpen aan zijn voorhuidje en toen schoot er zo een bloedpropje naar zijn long.' 'Dat is toch niet normaal, Lin?'
'Zo, erg zeg, jemig.'
'Kom er anders even gezellig bij zitten, Lin.'
'Bert, haal jij nog even wat bierenkindjes voor ons?'

We keken elkaar aan en zonder nog steeds iets te zeggen, spraken onze blikken boekdelen en we hebben ongeveer een half uur liggen schuddebuiken op onze fatboy. Ik haalde voor ons ook twee bierenkindjes en proosten in stilde op het geweldige leven.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.