Terwijl ik vanuit mijn bed de druppels uit de kraan hoor vallen in mijn gootsteen, omdat het rubbertje versleten is, denk ik over alles en niets tegelijk.
Ik doe het licht uit. De kamer vult zich met de donkerte en kou van de nacht. Ik ruik de stilte.
Mijn hoofd ligt op mijn iets te harde kussen. Ik zie door mijn gordijnen het licht van de klok op de toren schijnen.
23.36
Ik denk over alles en niets.
Uiteindelijk val ik in slaap op het ritme van de gewillig vallende druppels.
Denken over niets. Even.
En morgen weer over alles en meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.