Hij zocht zorgvuldig een plekje uit
in de schaduw,
zijn vingers streelden zelfverzekerd maar teder
de snaren van zijn harp.
De zachte klanken vulden het plein, en
de oren van voorbijgangers.
Soms bleef er een staan,
beloonde de man, en
soms niet.
Aan het eind van de dag,
toen het hele plein in schaduw gehuld was,
pakte de man zijn harp en de
losse munten die hij verdiend had. De man
keerde terug naar zijn zwangere vrouw die op hem
zat te wachten met eten die zij
gekocht had van zijn verdiende geld.
De volgende dag weer.
Dagen, weken, maanden
Jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.