Het leven, Italïe

Zittend in TL-licht aan de keukentafel, Italiaans kitsch, denk ik terug aan de dag terwijl ik af en toe een vlieg van mij afsla.
Het zwembad, 11.00. De man, één van de twee, liet een stevige iets te harde beat uit de boxen van zijn I-Pot komen. Hij keek voldaan naar hoe wij voorzichtig toploos een bal overgooide in het water en nam een trekje van zijn sigaret terwijl hij zijn behaarde borst redelijk ritmisch op de beat bewoog. Een tafereel wat in Salou niet op zou vallen, maar hier niet op zijn plek was. 'We zijn toch een beschaafd gezin', fluisterde ik herhaaldelijk mezelf in totdat ik het weer geloofde. Ik besloot het los te laten en mij vredig in deze situatie te laten rusten. Ik liet mij dan ook volledig gaan op de opblaasbare orka's en zeehonden totdat ik als een wild kind doodmoe mijn lichaam moest laten rusten op de ligstoel. Nog nooit had ik zo mijzelf kunnen zijn. Dit was het vrije leven. Vogelvrij.
Zo zijn er nog vele uren voorbij gegaan. Roodverbrand en rozig door de zon hebben we afscheid genomen van het bad om te eten, onder andere verse tomaten uit de tuin van Sergio, de heer des huizes. Uitzicht over de bergen, oude huizen en electriciteitskabels.
Voldaan ben ik in slaap gevallen met het geluid van krekels en de portable airco op de achtergrond om de volgende dag weer in vrijheid te kunnen zijn.